We kennen elkaar inmiddels al een lange tijd. We bespraken en verwerkten haar scheidingen, we bouwden aan haar zelfvertrouwen. Inmiddels gaat het stukken beter. Sinds een tijdje heeft ze een nieuwe relatie. Na wat ups en downs leek de relatie steeds vastere vorm te krijgen en de toekomst zag er zonnig uit. Tot anderhalve week geleden.

Ze was in het weekend jarig. Ze had zo gehoopt dat hij zou blijven slapen. Ze keek uit naar het zondagochtend verjaardag-ontbijt samen en had al inkopen gedaan. Tot hij de avond ervoor ongewoon vroeg vertrok. Met de nodig vraagtekens stapte zij die avond in bed.

Toen ze de volgende ochtend alleen aan haar ontbijt zat, had zij op zijn minst een telefoontje verwacht. Maar toen ook dat uitbleef, kwam de gedachtestroom pas echt goed op gang; had hij nou iets gezegd over dat hij weg moest of zo? Of had hij nou die andere verjaardag? Zijn zoon, dat zou zijn ex toch regelen? Wat?! Vergeet hij mij nou gewoon?!

Te veel nadenken

Alleen thuis zat er niks anders op dan maar aan het werk te gaan. Concentreren ging nauwelijks en de tijd kroop voorbij. Verontwaardigd en geïrriteerd besloot ze aan het einde van de dag; hij bekijkt het maar, ik laat ook niets van me horen. Nijdig hield ze haar poot stijf en ook de dagen erna verstreken zonder contact.

“Nou, we zijn weer terug bij af hoor”, concludeert ze pissig als ze bij mij is. In één moeite door somt ze allerlei mogelijke acties op over wat te doen. Op het moment dat ze een nieuwe adem teug wil nemen grijp ik in: “Hoe voelt het als je terugkijkt op dat weekend?”

Prompt vallen haar woorden stil en de tranen schieten in haar ogen. “Ik baal ervan dat ik niets van hem hoor. Ik heb niet eens een cadeautje gekregen voor mijn verjaardag”, zegt ze verdrietig.

Waarom we zoveel nadenken

“Het klinkt alsof dat je erg teleurgesteld bent”, zeg ik. “Ja,….” zegt ze zachtjes. En er dan geëmotioneerd achteraan: “ik ben gewoon bang dat hij straks de relatie verbreekt en dat ik het wéér niet doorheb.”

Samen refereren we aan de soortgelijke ervaringen die ze eerder te verwerken kreeg. Het geeft mij de gelegenheid om haar heel bewust te laten voelen wat er gebeurt. We bespreken de tegenstrijdige gevoelens en haar zoeken naar een manier om ermee om te gaan. “Merk je dat als je dit blijft doen, dat je dan doet je wat je altijd hebt gedaan; namelijk jezelf wegcijferen en je aanpassen,” vraag ik?

Jezelf wegcijferen en aanpassen

Nee, dat wil zij niet meer. “Wat wil je dan”, vraag ik? Ze wil dat hij laat merken dat hij haar leuk vindt, ze wil dat hij meer het initiatief neemt om samen leuke dingen te doen. Ze wil dat hij eerder keuzes maakt en haar niet op het allerlaatste moment laat zitten.

Ik vraag wat zij kan doen om dit voor elkaar te krijgen? Ze kijkt me een beetje spottend aan en zegt wenselijk: “Ik kan het gesprek aangaan.” Dat trucje ken ik, waarop ik inhaak en zij vervolgens geïrriteerd reageert: “Ja, maar dan ben ik wéér degene ben die het initiatief neemt.”

Verantwoordelijkheid nemen

“Wie heeft hier een probleem,” vraag ik? Zij kijk me aan en kan niet anders dan haar aansprakelijkheid beamen. Nogmaals stel ik mijn vraag. Opnieuw neemt zij een hap lucht en ratelt alle mogelijke opties op die een potentiële aanleiding kunnen vormen voor het aangaan van een gesprek, dat zich mogelijk, misschien, eventueel in de toekomst voordoet.

De volgende tactiek waarmee zij het probleem voor zich uit wil schuiven en haar oude patroon in stand probeert te houden. Ook dat tackle ik en vertel haar dat het juiste moment niet bestaat.

“Ja maar, moet ik dan gewoon zeggen dat ik met hem wil praten”, vraagt ze? “En dan? Ik weet het niet, wat moet ik dan zeggen zonder dat hij meteen de kuierlatten neemt”, vraagt ze?

Ook leg ik haar uit dat zij niet kan weten welke woorden voor hém de juiste zijn. Ze kan er alleen voor zorgen dat haar eigen woorden de juiste zijn.

Met een blocnote en pen op schoot, zoekt zij naar haar eigen woorden. “Vertel hem dit,” zeg ik. We ronden af, ze weet wat haar te doen staat.

Voor jou

De grootste fout die veel vrouwen maken is overmatig denken. Doordat zij zo in gedachten bezig zijn bagatelliseren zij hun gevoelens, reduceren problemen tot nul en passen zich veel te vaak aan.

Een patroon met onbewuste tactieken die veel vrouwen zich eigen gemaakt hebben. De oplossing begint bij het bewust worden van je patroon. Je zal het tenslotte moeten herkennen in je dagelijks leven om niet steeds in dezelfde valkuil te stappen.

Daarnaast werk ik aan het doorvoelen en verwerken van gevoelens. Aan elk patroon liggen gevoelens van oude pijn, kwetsingen en angsten ten grondslag. Als deze verwerkt worden, volgt er ontspanning. Dan verliest een patroon zijn oorzaak en dus z’n werking. Dan ontstaat er ruimte voor nieuwe mogelijkheden, keuzes en bijbehorend gedrag.

Eckhart Tolle stelde: ‘Als je het feit accepteert dat relaties er zijn om je zelfbewuster te maken, niet persé gelukkig, dan worden relaties een waardevolle manier om te groeien.’ En zo is het. Gelukkig zijn kan je alleen maar zelf en daar zal je de verantwoordelijkheid en het initiatief voor moeten nemen.

Mannen en vrouwen

Het is een feit dat mannen anders in elkaar steken dan vrouwen. Wij vrouwen voelen veel meer en zullen dus ook sneller ergens last van hebben of ergens een probleem in zien. Dat betekent dat je als vrouw vaker het initiatief moet nemen om je irritaties en problemen op te lossen.

Een boek dat mooi inzicht geeft in de verschillen in hersenwerking, communicatie, omgang met emoties en beleving van seksualiteit tussen mannen en vrouwen, die ik van harte kan aanbevelen is: ‘Alles wat vrouwen willen weten over mannen, en mannen niet over vrouwen,’ van Allan en Barbara Pease.

Wil jij fijne relaties en gelukkig zijn?

Ik help je jouw patronen ontdekken en je anders met mensen en zaken omgaan voor fijne relaties waarin je gelukkig bent. Laat hiernaast je gegevens achter en ik neem contact met je op.

Stop met denken, ga voelen.

Astrid

(Note: Ter inspiratie, vormgeving en behoud van essentie en leesbaarheid van mijn blogs, verwerk ik ervaringen van mezelf en/of die van klanten die daarvoor hun toestemming hebben gegeven.)