Na een goede evaluatie staat zijn functie niet direct op de tocht, maar toch. Als directeur mag hij, volgens zijn begeleider, nóg meer zijn rol pakken. “Leuk gezegd natuurlijk, maar hoe dan,” vraagt hij mij?

Alles zelf willen doen

Net zo blanco als hij start ik ons gesprek en stel hem uitgebreid vragen. Hij blijkt continue rond te lopen met veel vragen en gedachten omtrent de projecten waaraan hij en zijn team werken. Al dagen is hij bezig om artikelen te zoeken die zijn gedachten en ideeën ondersteunen. Verspreid over de grond van zijn werkkamer leveren die artikelen meer nieuwe vragen op, dan dat het antwoorden geeft.

Ook zijn team en de staf van zijn organisatie doen extra duiten in het zakje. Zij koppelen vragen naar hem terug. Gestrest en in de war zegt hij: “Zoveel vragen waar een antwoord op moet komen?! Het wordt alleen maar onoverzichtelijker en het kost mij ongelofelijk veel tijd.” Ik stel voor om er een tekening van te maken.

Achter de feiten aanlopen

“Je mag dus nóg meer je rol pakken,” vraag ik? Al pratend benoemt hij hoe hij graag zou willen dat dat eruit ziet. Ook hiervan vraag ik hem een tekening te maken.

Als we bij de eerste schets stilstaan overvalt hem weer dat gevoel van ‘veel.’ Hij herkent de chaos in zijn hoofd en in zijn lijf. Gedachten over lopende projecten tuimelen over elkaar heen. Hij wil dit tot een goed einde brengen. “Maar het schiet voor geen meter op,” zegt hij. Projecten blijven veel te lang liggen en daar baalt hij van. Hij loopt continue achter feiten aan.

Grip kwijtraken

Daarop laat ik hem een stap in de richting van zijn doel zetten. Nietsvermoedend zet hij die stap. Dit blijkt onverwacht heel spannend. “Ehhh…ik merk dat ik er onzeker van word,” zegt hij. In zijn hoofd maalt maar één gedachte: ‘ja maar, hoe dan?’, ‘ja maar, hoe dan?’, laat hij gebarend weten.

“Wat gebeurt er met jou als je het niet weet”, vraag ik? “Dat voelt héél naar, ik raak de grip kwijt en word er heel onzeker van,” zegt hij zichtbaar geraakt.

Dan vraag ik hem om te draaien. Een zucht en stilte. Het antwoord op zijn vraag komt vrij snel: “Eigenlijk is het heel simpel. Ik vraag gewoon aan iemand die er meer verstand van heeft of hij of zij hier samen met mij naar wil kijken,” zegt hij. Opgetogen kijkt hij me aan. Verbluft door de eenvoud van zijn opmerking, lachen we er samen hartelijk om.

Dan, terwijl hij weer terugdraait, zie ik het weer gebeuren. “Wat is er,” vraag ik? “Ja, maar……” en weer blijft het even stil. Hij wil wél dat anderen met hem in gesprek blijven. Als hij een ander naar voren schuift, is hij bang dat zo’n project vervolgens langs hem heen gaat.

Onderliggende oorzaak

Nu we uitgebreid stilstaan in deze ervaring, kan de spanning in zijn lijf zich ontvouwen en beseft hij iets belangrijks; zijn angst om niet gezien en gehoord te worden. Terwijl we dit benoemen, zie ik de spanning in zijn lijf verminderen en ruimte ontstaan. Dan zegt hij: “Ik kan er natuurlijk zelf voor zorgen dat het contact aanhoudt en dat ik erbij betrokken blijf.” Weer lachen we om hoe simpel het lijkt als de spanning er eenmaal af is.

Als we nog een stap richting zijn doel zetten, voelt het al beter. Nu staart hij richting zijn meervoudige staf. “Hoe is dat,” vraag ik? Opnieuw rijst diezelfde spanning, waarbij onzekerheid zijn hoofd laat tollen en malen. Als hij zich nogmaals omdraait, zegt hij: “Ook die vragen leg ik dan gewoon voor bij degene die er het meeste verstand van heeft. Ik hoef het niet allemaal zelf op te lossen, ik kan de expertise van mensen gebruiken.”

Het creëren van ruimte

Het bereiken van zijn doel komt nu een stuk dichterbij. Hij kent nu zijn verhaal richting de staf: “Ik neem hen mee in het verloop van het project, vertel hen over de reeds behaalde successen. Maar ook ben ik degene die, als ik achterom kijk, het besluit moet nemen als een project te lang loopt en niet van de grond komt. Dan moet ik het besluit nemen om te stoppen. Met hetzelfde verhaal richting de staf kan ik aantonen dat het niet werkt en dat we er een streep onder moeten zetten. Dat is mijn functie als directeur.”

Terwijl hij vertelt over zijn nieuwe aanpak bij de mooie projecten waar hij en zijn team aan werken, zie ik zijn enthousiasme groeien. Als hij ook de laatste stap neemt is hij overtuigd. Hij kan niet wachten om ermee aan de slag te gaan.

Voor jou

Vanuit onze functie hebben we al veel verantwoordelijkheid, maar vaak nemen we vanuit onbewuste gevoelens zoals onzekerheid en angst ‘voor wat dan ook’ nóg meer taken op ons dan we zouden moeten doen. Zonde, want daardoor loop je al snel achter feiten aan en benut je onvoldoende het potentieel van anderen.

Doelen stellen kan je helpen om focus aan te brengen en te zorgen dat je niet achter feiten aan blijft lopen. Zoals ook uit deze sessie blijkt, zijn er geen mensen of omstandigheden die het behalen van je doelen in de weg staan. Jij bent het zelf. Jij bent degene die zo gewend is aan je eigen denkwijze en manieren, dat je alleen jezelf in de weg kan staan.

Oefening in ruimte creëren

Waar ons hoofd automatisch allerlei gedachten opwerpt, is het verstandig om juist dáár ruimte te creëren. Zet eens twee stoelen tegenover elkaar in een stille kamer. Ga eens op één van de twee zitten en staar naar de stoel tegenover je. Beeld je in hoe je er volgend jaar rond deze tijd bij wilt zitten. Welk persoonlijk doel heb je dan bereikt? Wat levert dat doel je op? Hoe zien je omstandigheden er dan uit en hoe beweeg jij daarin?

Als je daar een compleet beeld van hebt gevormd, ga dan eens op die andere stoel zitten. Kijk naar de eerste stoel en voel hoe het is om dat doel bereikt te hebben. Kan je voelen hoe dat is? Wat is de eerste stap? Wat moet er gebeuren om dat te bereiken? Geef jezelf op de eerste stoel het beste advies ooit.

Jouw doelen zijn dichterbij dan je denkt

Weet je wat nou zo lekker is? Als executive, manager of ondernemer ben je ook gewoon mens. Elk mens moet groeien in zijn rol. Zeker als je bedrijf of organisatie groter en groter wordt. Met mijn hulp groei je in je rol zónder jezelf te verliezen.

Je hoeft het niet allemaal zelf te weten en zelf te doen. Je mag hulp vragen, je mag het ook spannend vinden en onzeker zijn. Je mag het moeilijk vinden en je mag weigeren. Je beslist tenslotte zelf.

Denk er deze dagen eens over na wat jij op persoonlijk en/of zakelijk vlak wilt bereiken het komende jaar. Voor structureel en blijvend resultaat help ik je niet alleen op mentaal vlak, maar vooral op emotioneel- en fysiek vlak. Dit geeft inzichten, helpt onzekerheden opruimen en creëert ruimte in je hoofd en lijf, zodat jij verder kan.

Mocht je ergens heel diep van binnen merken dat je eigenlijk wel wil, maar dat je niet goed weet hoe of wat? Ook dan ben je meer dan welkom om eens kennis te maken. Samen formuleren we je doelen voor 2020.

Laat hier je gegevens achter en ik neem contact met je op.

Fijne jaarwisseling, rust lekker uit en ik wens je een vooruitstrevend 2020.

Zorg goed voor jezelf.

Astrid

(Note: Ter inspiratie, vormgeving en behoud van essentie en leesbaarheid van mijn blogs, verwerk ik ervaringen van mezelf en/of die van klanten die daarvoor hun toestemming hebben gegeven.)