We vechten massaal tegen het virus. We breiden niet voor niets het aantal IC bedden uit en leggen het openbare leven stil, zoekend naar een vaccin. Toch komen steeds meer mensen in opstand tegen de intelligente lock down. Kiezen we voor het leven of kiezen we voor de dood?

Overgave

Eenenvijftig jaar geleden stond mijn vader voor zo’n keuze. Het werd de moeilijkste van zijn leven. In het ziekenhuis bleek dat hun pasgeboren dochter in aanleg niet in orde was. Diverse keren stopte haar hartje met kloppen en wisten de medici het 6 pond kleine lijfje weer op gang te krijgen. De dokter was duidelijk, bij elke poging verkleinde haar kansen op een normaal en gezond leven.

Toen mijn vader ‘de dood’ in de ogen keek, besefte hij dat er iets veel sterker was dan hijzelf. De kracht en de moed die hij toen aan het daglicht stelde ging buiten alle proporties. Hij gaf zich over en koos voor de dood. Hij stopte met vechten en koos daarmee voor het leven. Hij koos voor een kwalitatief en gezond leven voor zichzelf en zijn gezin.

Als je kiest voor de dood, kies je voor het leven

Zo’n letterlijke keuze tussen leven en dood is afschuwelijk. Het doet ongelofelijk veel pijn en gaat compleet tegen je natuur in. In deze Corona tijd kennen wij de verhalen en de beelden van de intensivisten die dit dagelijks op de IC’s meemaken.

Hoewel ik vanzelfsprekend hoop dat niemand zo’n fysieke keuze ooit hoeft te maken, kijken wij allemaal meerdere keren in ons leven ‘de dood’ in de ogen. Misschien niet letterlijk, maar ‘de dood’ kent vele gezichten.

Als je je baan verliest, gaat op dat moment de werknemer in jou ‘dood’. Als je huwelijk stukgaat, gaat op dat moment ‘de partner van’ in jou ‘dood’. Als je partner vreemdgaat, gaat op dat moment het vertrouwen in jou ‘dood’. Als je voor je vader of moeder moet zorgen omdat zij het zelf niet meer kunnen, gaat op dat moment het kind zijn in jou ‘dood’. Als je bedrijf failliet gaat, gaat op dat moment de ondernemer in jou ‘dood.’

Deze pijn is net zo. Het doet je op je grondvesten schudden. Verdriet, onmacht, pijn, schuld, woede, angst, het is er allemaal en vaak tegelijk. Waarna, als het goed is, een verwerkingsproces volgt. Mensen willen overleven. Zo’n proces is nodig om er afscheid van te nemen en door te kunnen.

Kiezen voor het leven

Veel mensen zijn bang voor het afscheid dat bij ‘doodgaan’ hoort. Zij blijven boos, vol wrok en/of verdriet vechten tegen wat er ‘dood’ gaat of is gegaan? Hoeveel mensen blijven zich er innerlijk  tegen verzetten wat er niet (meer) is of blijven hunkerend achterom kijken naar hoe het was? Het belemmert je om voluit te leven en te genieten.

In mijn blog ‘De 7 kansen die Corona je biedt’ benoemde ik het ook; overgave. Pas als je je vanbinnen bewust overgeeft aan wat er ‘dood’ gaat of is gegaan, kies je voor het leven. Dat betekent overigens niet dat je dan niets meer hoeft te doen. Nee, het betekent dat je moet gaan leven. Wat minstens zo moeilijk is.

Voor jou

‘De dood’ is niet iets om bang voor te zijn. Het is net zo vanzelfsprekend als dat het na een nacht weer licht wordt. Zonder zwart, geen wit. Zonder dood, geen leven. Durf jij te kiezen voor ‘de dood?’ Waar mag jij dan afscheid van nemen, zodat jij gelukkiger, zelfverzekerder en volledig als jezelf kan leven?

Als Life coach ben ik opgeleid om mensen te helpen in zo’n transformatieproces. Ik help hen afscheid te nemen van hun verleden en hun leven zo vorm te geven zodat zij meer zelfvertrouwen, geluk, plezier en minder stress ervaren.

Als Executive Life coach begeleid ik directie, managers en ondernemers om zo meer rendement uit zichzelf en hun organisatie te halen.

Wil je op dit blog reageren, iets delen of er meer over weten? Mail mij gerust via astrid@lifecoach.nl

Kennismaken?

Wil je kennismaken met mij en mijn coaching? Laat hier je gegevens achter en ik neem contact met je op.

Leef!
Astrid