Geluk, het is maar hoe je het bekijkt

Sinds kort werkt ze als teamleider op een afdeling van een grote organisatie en is eindverantwoordelijk richting directie. Een verzorgd uitziende vrouw, universitair opgeleid, integer met een groot gevoel voor rechtvaardigheid. Ze is zakelijk en gedreven. Nu ze deze functie bekleedt en zich bewust is van de verantwoordelijkheid die het van haar vraagt, valt het op dat haar directeur zich bij haar anders gedraagt. Hij lacht, praat en zet zich in voor de andere teamleiders, terwijl als zij overleg met hem heeft, hij met een strak gezicht hun gesprek kort houdt, inhoudelijk weinig feedback geeft en haar mails niet of pas heel laat beantwoordt. Ze merkt ook dat andere teamleiders haar negeren of uit de weg gaan. Het doet haar verdriet om te ervaren dat het bij haar anders gaat. “Hoe kan ik ervoor zorgen dat dit verandert?” vraagt ze aan mij.

Hoewel ik haar nog niet zo lang ken, wordt bij onze gesprekken haar achtergrond beetje bij beetje duidelijk. Na haar moeders poging om de zwangerschap vroegtijdig te onderbreken, kwam ze als jongste kind ter wereld bij ouders die er niets aan gelegen lieten haar duidelijk te maken dat ze ongewenst was. Vanaf jonge leeftijd moest zij verwaarlozing, verlating, ontkentenis en lichamelijk- en geestelijke bedreigingen ervaren. Om te kunnen bestaan was het noodzakelijk op zichzelf te vertrouwen en muren om zich heen te bouwen. De koude, kritische en kwetsende manier waarop zij groot is geworden vormen haar referentiekader.

Geluk heb je niet, je creëert het

De eerste keer dat we een oefening deden waarbij ik voor haar stond en haar aankeek, was erg emotioneel. Het feit dat ik haar oprecht in de ogen keek, zij zich gezien voelde, aandacht kreeg, serieus genomen werd en zich gehoord voelde, heeft al veel verschil gemaakt. Daaruit voortvloeiend brengt zij nu de interactie met collega’s ter sprake en besluiten we daar meer helderheid in te brengen. Weer sta ik voor haar. Deze keer breng ik mezelf in als ‘de ander.’ Op een interactieve manier laat ik haar ervaren wat er gebeurt. Welk effect haar verbale- en non-verbale communicatie heeft en welke gedachten dit haar en de ander opleveren. Zonder dat we er een oordeel aan hangen scheppen we ruimte om te interpreteren. Het is mijn reactie waardoor zij zicht krijgt op de impact van haar inbreng.

Vervolgens werken we aan een interactie zoals zij die wenst. En natuurlijk help ik haar door grote en kleine veranderingen mee te geven. Ze ervaart wat een zachte blik doet in tegenstelling tot kritische ogen. Onbevangen oefenend, voelend en lachend bepreken wij wat ervoor nodig is om werkelijk verbinding te maken en wat haar nieuwe inbreng voor de ander en het contact kan betekenen.

Een geweldige coachsessie die ik niet snel zal vergeten. De openheid, het vertrouwen en de lol waarmee we werkten maakt verschil en dat is zó waardevol. Ik zei toch dat ik geluk heb?! Aangezien ik echt het allermooiste vak ter wereld heb!

Voor jou

Waarom ik geluk heb en jij niet? Onzin natuurlijk. Je denkt toch niet serieus dat ik of mijn klant geluk hebben of hebben gehad? Echt niet! Maar wat wij wel hebben gedaan is kritisch naar ons eigen gedrag gekeken en geleerd van onze omstandigheden. Het is zó zonde als je door je onwetendheid kansen en mogelijkheden laat liggen. Maar je moet bereid zijn ervoor te ‘werken.’ En met ‘werken’ bedoel ik; de confrontatie met jezelf aan durven gaan en je situatie positief en duurzaam willen veranderen.

Als ondernemers lossen we zonder meer onze eigen problemen op. Maar hoe vaak doe je dat zonder dat er effectief iets veranderd? Hoeveel brandjes blus je op een dag? Om een oplossing effectief door te kunnen voeren, moet je de dieper liggende oorzaak vinden. En dat bereik je alleen door in te zien waar jouw gedrag niet effectief is en daarvan te leren. Net als ik tien jaar geleden, stelde mijn klant dus een hele terechte vraag: “wat kan IK doen om het te veranderen?”

Dat betekent overigens niet dat je verantwoordelijk bent voor ineffectief gedrag. Mogelijk was je bij ervaringen te klein en niet bij machte of ben je je simpelweg niet bewust van zaken. En als je niet weet wat je moet veranderen, hoe kan je het dan veranderen?

Hoe dan ook, je bent wel verantwoordelijk voor de toekomst van jezelf en je bedrijf. Natuurlijk zijn er situaties in je leven en ondernemerschap die je niet kan veranderen. Zoals bijvoorbeeld het faillissement van een klant. Maar het feit dat je door zijn faillissement naar je geld kan fluiten, heb je uiteindelijk zelf gecreëerd door de manier waarop jij met deze debiteur bent omgegaan. Bewustwording geeft je het grotere referentiekader. Dus de mogelijkheid om situaties te veranderen en jezelf geld, ergernis, slapeloze nachten en hoofdpijn te besparen.

Wat moet je daarvoor doen?
1. de MANIER WAAROP jij naar je situatie kijkt veranderen
2. weten WAT je moet veranderen
3. weten HOE jij het kan veranderen
4. er bewust voor KIEZEN het in het vervolg anders te DOEN

Hulp nodig? That’s my lucky job! Vul hier je gegevens in en ik neem contact met je op.

Ken jij iemand voor wie mijn blog interessant zou kunnen zijn? Deel dit artikel met je netwerk door op de Tweet en Facebook Share knoppen te klikken. Heeft het je geïnspireerd en wil je reageren? Leuk! Je kunt je reactie hieronder kwijt.

Geluk is glashelder!

Astrid

(Note: Ter inspiratie, vormgeving en behoud van essentie en leesbaarheid van mijn blogs, verwerk ik ervaringen van mezelf en/of die van klanten die daarvoor hun toestemming hebben gegeven.)