Het ‘zorgen voor’ zit veel vrouwen (en ja, ook mannen) diep in hun systeem. Het lijkt bijna vanzelfsprekend: je neemt verantwoordelijkheid, regelt, lost op, voelt je verantwoordelijk voor het welzijn van de ander. Maar onbewust kan deze zorgzaamheid ook een valkuil worden, waarin je jezelf klein houdt en de ander belemmert in zijn eigen ontwikkeling. In ‘Waarom je partner voelt als een kind: verantwoordelijkheid nemen in relaties’ gaan wij er dieper op in en lees je het verhaal van een vrouw voor wie dit gold. 

Waarom je partner voelt als een kind

Veel relaties lopen vast omdat één van beiden onbewust te veel verantwoordelijkheid naar zich toe trekt. Vooral zorgzame, sterke vrouwen herkennen hoe ze alles regelen, oplossen en dragen — thuis én in hun bedrijf. Maar die vanzelfsprekende zorg kost uiteindelijk veel: het zet de ander in een afhankelijke rol, terwijl jij zelf uitgeput en gefrustreerd raakt. In dit artikel ontdek je waarom je partner soms voelt als een klein kind, hoe deze patronen ontstaan, en vooral: hoe je ze doorbreekt. Zodat er weer ruimte ontstaat voor gelijkwaardige verbinding én groei.

Download gratis het ebook: ‘Kopzorgen? Leer luisteren naar je lijf!’ en ontdek hoe je relationele patronen doorbreekt en ruimte maakt voor jezelf.

Verantwoordelijkheid nemen in relaties

Het ‘zorgen voor’ zit veel vrouwen diep in hun systeem. Het lijkt bijna vanzelfsprekend: je neemt verantwoordelijkheid, regelt, lost op, voelt je verantwoordelijk voor het welzijn van de ander. Maar onbewust kan deze zorgzaamheid ook een valkuil worden, waarin je jezelf klein houdt en de ander belemmert in zijn eigen ontwikkeling.

Zo ook bij haar.

Wanneer zorgen een patroon wordt

Al jarenlang runnen ze samen hun onderneming. De kinderen zijn inmiddels het huis uit en ineens komt er ruimte. Ruimte om opnieuw naar hun huwelijk te kijken. Ze merkt dat ze niet gelukkig is. Dat gevoel is niet nieuw, maar nu voelt het urgenter. Ze wil begrijpen waarom ze vastloopt en zoekt mijn hulp om haar eigen aandeel te onderzoeken.

“We schuiven elkaar voortdurend de zwarte Piet toe,” zegt ze. “En ik ben dat zó zat.” Eerdere pogingen bij een relatietherapeut leverden weinig op. Op de terugweg in de auto lagen ze zelfs dubbel van het lachen over hoe stroef het gesprek verliep. Voor even leek het probleem opgelost. Maar zoals zo vaak met oppervlakkige oplossingen: het echte probleem bleef onder de oppervlakte sudderen.

Wederzijdse afhankelijkheid

Als de kern niet wordt aangeraakt, steekt het oude patroon vroeg of laat weer de kop op. Ze twijfelt continu: over haar aanpak richting hun kinderen, over hun bedrijf, over haar eigen behoeften. Hij vindt dat zij de problemen met één van hun kinderen verkeerd aanpakt. “Ben ik nou gek? Zie ik het nou verkeerd?” vraagt ze me wanhopig. Hij uit kritiek op haar functioneren, op haar initiatief, op hun seksleven. Iedere keer wanneer zij toegeeft, schuift ze haar eigen grenzen opzij. Ze probeert het gesprek te voeren, maar zijn muur blijft staan. Uiteindelijk pakt ze opnieuw de verantwoordelijkheid: in het gezin, in het bedrijf, in hun relatie. Terwijl er van binnen boosheid borrelt.

Passief-agressieve dynamiek

Het patroon wordt intenser. Hij geeft aan te willen scheiden. Ze schrikt, probeert het tij te keren. Even lijkt er ruimte, dan weer niet. De verwijten vliegen over en weer. Soms trekt zij zich terug. Soms grijpt zij het weer vast. Als ze uiteindelijk zelf zegt dat het dan maar beter is dat hij vertrekt, lijkt hij ineens rustiger. Maar stappen zet hij niet.

In één van onze sessies kijkt ze me gefrustreerd aan. “Hij zegt dat hij wil scheiden, maar doet helemaal niets! Hij lijkt wel een klein kind dat wacht tot ik het weer oplos.”

Relationele patronen doorbreken vraagt moed

Tijdens een ervaringsgerichte oefening wordt pijnlijk helder wat er gebeurt. Ze ziet hoe ze telkens opnieuw, automatisch, verantwoordelijkheid naar zich toe trekt. Niet alleen uit liefde, maar ook vanuit angst. Angst dat als zij het niet doet, het misgaat. Ze herkent de diepgewortelde overtuiging dat haar zorgzaamheid gelijk staat aan liefde. Door dit patroon te doorbreken en de verantwoordelijkheid bewust bij de ander te laten, ontstaat er iets nieuws. Niet zonder ongemak. Want het is lastig om te zien hoe de ander worstelt, en tóch niet in te grijpen.

(Lees ook ons artikel: Mijn partner is emotioneel onbereikbaar — en nu?)

Of ze daadwerkelijk uit elkaar gaan, is nog onduidelijk. Wat wel duidelijk is: pas als beiden hun eigen verantwoordelijkheid nemen, kan er werkelijk iets veranderen. Alleen dan is er ruimte voor groei. Voor henzelf, hun relatie én hun bedrijf.

Hoe jij met verantwoordelijkheid omgaat, zie je terug in je hele leven

Veel vrouwen herkennen dit patroon, waardoor je partner voelt als een kind. Je voelt je verantwoordelijk voor het welzijn van je partner, je kinderen, je medewerkers, je klanten. Je lost problemen op die niet van jou zijn. Ondertussen groeit de frustratie. Want je verlangt juist naar gelijkwaardigheid, naar volwassen partnerschap. Maar zolang jij blijft zorgen, blijft de ander afhankelijk.

Sta eens stil bij deze vraag: trek jij verantwoordelijkheid naar je toe, of laat je de ander zijn eigen verantwoordelijkheid dragen? Juist in de spanning van relaties zie je hoe jij omgaat met verantwoordelijkheid. Wat je doet in je relatie, doe je vaak ook in je bedrijf.

Verantwoordelijkheid nemen door los te laten

Echt verantwoordelijkheid nemen betekent niet dat je alles zelf oplost. Het betekent dat je leert voelen wat van jou is en wat van de ander. Dat je ruimte geeft aan de ander om te worstelen en te leren. Dat je beschikbaar bent, zonder het over te nemen. Dat je aanwezig bent, zonder te controleren. Alleen dan ontstaat er werkelijke verbinding, zowel privé als zakelijk.

Herken je deze patronen?

Veel van mijn klanten worstelen hiermee. En vaak is dit precies waar de groei begint. Als je verlangt naar gelijkwaardigheid, rust en stevigheid in jezelf, dan begint dat bij het herkennen van je eigen patronen. Pas als je weet wat je doet, kan je iets anders kiezen.

(Note: Ter inspiratie, vormgeving en behoud van essentie en leesbaarheid van mijn blogs, verwerk ik ervaringen van mezelf en/of die van klanten die daarvoor hun toestemming hebben gegeven.)