Grenzen aangeven blijft een dingetje voor haar. Als leidinggevende heeft zij een issue met een gevestigde afnemer. Het issue is dat deze afnemer, een vrouw en voormalig directeur, van haar organisatie een dienst afneemt, waar – naar is gebleken – structureel geld bij moet. Er gaat dus iets mis.

We lopen samen in het bos als ze tegen me zegt: “Ze begrijpt het gewoon niet. Ik heb het allemaal doorgerekend en op verschillende manieren uitgelegd wat er aan de hand is. De feiten liggen er, maar ze begrijpt het gewoon niet! Ik weet niet wat ik nog meer moet doen om het haar aan het verstand te brengen?”

Het werd zelfs nog erger. Toen ze tijdens een telefoongesprek opnieuw tegen die muur van onbegrip aanliep, barstte ze in tranen uit. Op dat moment leek de toon aan de andere kant van de lijn te verzachten, terwijl zij verwoede pogingen deed haar geloofwaardigheid te behouden.

Na dit incident hoopte mijn klant vurig dat er vanaf nu iets verandert zou zijn in hun relatie. Niets bleek minder waar. De keer erna dat ze elkaar weer spraken, bleef de vrouw opnieuw bij haar standpunt. Hoe ze het ook probeerde, keer op keer herhaalde zij haar tegenargumenten en bleef erbij dat ze het op deze manier wilde doen, punt.

Nee zeggen

Inmiddels lopen we over een zandpad als ik mijn pas in hou. Ik vraag haar of ze deze situatie symbolisch terugziet in de omgeving waarin we staan. Ze benoemt een boomgaardje, het pad waar we op staan, een houten hek en een struikhaag.

Het boomgaardje staat voor rust en overzicht, zoals het team waar ze de leiding over heeft. Het pad staat voor de situatie waarop zij en die afnemer lopen. Natuurlijk kan ik vertellen wat hier aan de hand is, maar ik vind het belangrijk dat zij zelf uitvindt wat hier speelt. Op mijn vraag wat zij in deze situatie wil, zegt ze: “Ik wil dat zij bij mij in de boomgaard komt. Dan kunnen we de situatie bespreken en er opnieuw invulling aan geven, zodat het voor ons beide goed is.”

Omdat dát dus blijkbaar niet lukt, zeg ik: “Oké, laten we dan eens naar dat boomgaardje lopen. Wellicht kunnen we van daaruit ontdekken wat er moet gebeuren.” We lopen richting het hek. Als een groot, glimmend slot de boomgaard onbereikbaar maakt, kijken we elkaar aan. “Hmmmm….., wat kan dit betekenen, vraag ik haar?”

Niet lang daarna blijkt deze onverwachte situatie een mooie les in zich te hebben. Het wordt haar duidelijk dat het hek niet voor niets dicht is. Het laat haar inzien dat de afnemer er geen belang bij heeft bij haar ‘in de boomgaard’ te komen. Deze afnemer begrijpt de feiten heus wel, maar heeft een ander doel; namelijk dat het blijft zoals het is. Deze vrouw is een kei in het stellen van grenzen en drijft het op de spits.

Leren ‘nee’ zeggen

Daar, op dat pad, kruip ik in de huid van de afnemer en daag haar uit. Terwijl ik alle tegenargumenten blijf herhalen duw ik haar omver. Ze slingert heen en weer en ook nu voelt ze de emotie. “Dit vind ik nou zo moeilijk, ze zegt me. Ik wil de relatie met haar niet verbreken.” Ik refereer haar gevoelens aan eerdere sessies en haar patroon uit het verleden.

“Wie drijft hier de relatie op de spits, vraag ik?” “Ik niet, zegt ze. Ik probeer mee te denken en alternatieven aan te reiken.” Opnieuw daag ik haar uit, net zo lang totdat ze haar benen stevig neerzet en zegt wat er gezegd moet worden: “Als we niet tot een gezamenlijke oplossing komen, dan stoppen we ermee.” Wie is hier degene die de relatie kan maken of breken?

Voor jou

Over het algemeen geldt dat, met name voor vrouwen, die onderlinge band essentieel is. Zonder die emotionele verbinding functioneren we niet of veel minder. Als die band ontbreekt voelen we ons onveilig en weten we vaak niet wat we er mee aan moeten. Toch zal je, zéker als directeur, manager of ondernemer, je senang moeten leren voelen bij ‘het er alléén voor staan.’ Je moet grenzen kunnen stellen met het risico op het verbreken van die band.

Je bent eindverantwoordelijk, dat betekent dat je sterker in je schoenen moet staan dan degene die jou uitdaagt. Je moet je angst voor teleurstellingen, angst voor het verbreken van een relatie, angst voor verlies van een gewaardeerde klant en verlies van omzet, los kunnen laten. Dat maakt grenzen stellen zo moeilijk.

Mijn klant vertelde me nog hoe blij ze is met deze zelf opgedane inzichten. De foto van de boomgaard met het hek heeft ze ingesteld als beginscherm op haar mobiel. Het herinnert haar dagelijks aan het stellen van grenzen.

Goed leiderschap

Goed leiderschap is niet voor iedereen weggelegd. Er is moed voor nodig. Je moet stevig in je schoenen staan om tegenargumenten te weerstaan en bij je standpunt te blijven. Dat betekent dat je veerkrachtig en emotioneel sterk moet zijn. Ik weet hoe belangrijk dat is, ik heb er niet voor niets mijn werk van gemaakt. Meer hierover lees je in mijn ebook.

Wil jij óók veerkrachtiger en emotioneel sterker worden?

Ik help je om je situatie helder te krijgen, leer je om ‘nee’ te zeggen en om de juiste woorden te vinden. Laat hier je gegevens achter en ik neem contact met je op.

Haal meer rendement uit jezelf en je organisatie!

Astrid

(Note: Ter inspiratie, vormgeving en behoud van essentie en leesbaarheid van mijn blogs, verwerk ik ervaringen van mezelf en/of die van klanten die daarvoor hun toestemming hebben gegeven.)