Ze gaat verhuizen. Niet alleen zakelijk, ook privé begint ze met haar gezin aan een nieuw avontuur. Een giga klus. Nu alle definitieve deadlines in zicht komen, loopt ze als een kip zonder kop de boel te bestieren. Ze wil haar huis schoon achterlaten voor de nieuwe bewoners, ze wil het op de zaak zo goed mogelijk geregeld hebben en zorgen voor familie en vrienden. Haar man wordt er gek van. Ze is continue bezig, stilzitten is onmogelijk. Ook slapen gaat slecht. Als ze midden in de nacht wakker wordt, ligt ze te malen over alles wat er nog geregeld moet worden. Als ze toch weer in slaap valt wordt ze onrustig wakker en is al moe voordat de dag überhaupt begint.

Spanningen en stress

“Daar baal ik van,” zegt ze tegen me. Ook haar man begint te protesteren; hij begrijpt niets van haar stress. “Het is allemaal zo véél,” zucht ze. Vorige week was haar kind jarig en wil dat natuurlijk met een partijtje vieren. Ze betrapt zich erop dat ze er tegenop ziet. “Dat is toch niet leuk? Ik wil er óók van kunnen genieten, snap je?” Ze kijkt op tegen een enorme berg taken waarbij het lijkt, ondanks alles keurig gepland op een to-do-lijstje, dat er meer bijkomt dan afgevinkt. Met een vermoeide zucht staart ze terneergeslagen naar de grond.

Door ons gesprek hoor en voel ik haar innerlijke strijd. Om haar daar bewust van te maken, help ik haar op een dieper niveau voelen. Het is mijn geborgen onderlaag waarmee zij bij haar gevoelens van strijd en spanning kan komen. Samen bespreken we deze gevoelens en welke gevolgen deze hebben voor haarzelf en haar omgeving. Zij raakt uitgeput, haar man geïrriteerd en haar kind teleurgesteld.

Perfectionisme en loslaten

Samen besluiten we om met deze innerlijke tweestrijd aan de slag te gaan. Zelf noemt ze het ‘perfectionisme’ wat ze het liefst de laan uitstuurt. Het bezorgt haar zóveel stress. Als ik vervolgens uitgebreid doorvraag, betekent haar perfectionisme eigenlijk heel veel voor haar. Het zorgt ervoor dat zij ontzettend haar best doet om haar doelen te bereiken. Het heeft haar ook geen windeieren gelegd. Inmiddels runt ze haar bedrijf heel succesvol en maakt een grote move. Ze verwacht dat als ze haar ‘perfectionisme’ kan loslaten, haar problemen zullen verdwijnen.

Als ik vervolgens gerichte vragen stel over wat ‘loslaten’ voor haar betekent, blijkt haar veronderstelling niet te kloppen. ‘Loslaten’ blijkt geen loslaten, maar twijfel. Ze vertelt: “toen ik jaren geleden moeder werd, wilde ik vanzelfsprekend het allerbeste voor mijn kind. Maar omdat het moederschap nieuw voor mij was en ik twijfelde over wat het beste was, leerde ik meer vertrouwen op de opvoedingsadviezen van anderen, dan wat ik zelf dacht dat goed was.”

Averechts effect als gevolg

Ook nu zijn het juist deze twijfels die tot uiting komen. Wederom een nieuwe situatie die haar onzeker maken en als een kip zonder kop laten rondrennen. Zonder dat zij het doorheeft regelt ze de boel en luistert naar wat een ander goed vindt, of doet wat veronderstelt wordt goed te zijn. Deze stress laat haar voorbij gaan aan wat goed is voor haar en haar gezin.
“Hè, dit is echt heel maf,” zegt ze tegen mij?! “Ik dacht écht dat ik van mijn perfectionisme af moest. Dat me dát in de weg zit en stress veroorzaakt, maar het is juist andersóm. Die twijfels veroorzaken onrust.”

Zichtbaar opgelucht bespreken we deze invloeden en benoemen handvatten die haar helpen om bewuste, voor haar en haar gezin goede keuzes te maken, die daarmee als vanzelf goed genoeg zijn. Zowel in haar leven als ondernemerschap levert het haar meer zelfvertrouwen op, meer grip en daarmee ook rust. Met als kers op de verjaardagstaart een happy family.

Voor jou

Er is helemaal niets mis met perfectionisme. Het is meestal je wil je om doelen te bereiken. Prachtig toch?! Maar elke kwaliteit kent haar valkuilen. Dus als je perfectionisme doorschiet ligt daar meestal onzekerheid aan ten grondslag. Dat is de wérkelijke reden waarom je blijft perfectioneren. Hoe wil je ondernemen als je niet weet of het goed genoeg is?

Zo herken je perfectionisme dat uit de hand loopt:
– Je wilt de ander altijd ‘pleasen.’
– Je ziet de dingen negatief, kortom; je glas is altijd half leeg.
– Je vat alles heel persoonlijk op.
– Je kan verlangen naar de tijd dat cijfers je succes bepaalden.
– Je weet dat je jezelf gek maakt, maar je denkt ‘zo ben ik nou eenmaal.’
– Je bent heel kritisch naar jezelf en anderen.
– Je hebt moeite om je open te stellen naar anderen.
– Je bent ervan overtuigt dat je anders faalt.
– Je denkt in termen van zwart/wit. Dat maakt het duidelijk en geeft controle.
– Dreigt er kritiek, dan ga je een straatje om…
– Stiekem geniet je van het falen van anderen.

Onzekerheid is heel normaal. Maar als je onzeker de boel blijft perfectioneren, zal het nooit goed genoeg zijn. Het is je zelfvertrouwen waaraan je moet werken om te weten dat het goed genoeg is.

It’s not the future that you’re afraid of. It’s repeating the past that makes you anxious.

Wil jij dat goed, goed genoeg is? Ik help je zien waar het ‘mis’ gaat en laat je zelfvertrouwen groeien met handvatten die je meteen in de praktijk kan brengen. Vul meteen hier je gegevens in en ik neem contact met je op.

Liefs, Astrid

(Note: Ter inspiratie, vormgeving en behoud van essentie en leesbaarheid van mijn blogs, verwerk ik ervaringen van mezelf en/of die van klanten die daarvoor hun toestemming hebben gegeven.)