Haar wereld staat op z’n kop. Haar man heeft opgebiecht verliefd te zijn op iemand anders. De bodem onder haar voeten is verdwenen. In haar vrije val weet ze niet meer waar ze het zoeken moet.

Via via kwam ze in contact met mij. En als we samen in gesprek zijn hoor ik al snel wat er aan de hand is. “Ik weet niet wat ik moet doen, ik weet niet wat hij wil?” Wat als hij nou dit, wat als hij nou dat? Ze twijfelt aan alles, angstvallig om het verkeerde te zeggen wat hem mogelijk definitief laat vertrekken. Ze is bang en twijfelt, maar wil alles doen om hun gezinnetje redden. Ze heeft al relatietherapie geopperd, maar dat wil hij niet. Ze wacht al weken op zijn beslissing. Af en toe slaapt hij bij een vriend en dus draait ze ook ’s nachts alleen op in de zorg voor hun kindje. En nu? Ze kan niet meer voor- of achteruit.

Bagatelliseren doe je zo

Voor mij zit een schuchtere, verdrietige en onzekere vrouw die zichzelf continue wegcijfert. Maar nu het al zo lang voortduurt gaat het ergens knagen: “Meestal voel ik me onzeker, maar soms ook strijdvaardig. Maar ja, dan ga ik weer twijfelen.”

In een oefening vraag ik uitgebreid door naar die onzekerheid en strijdvaardigheid: ‘Denk eens terug, wanneer was je strijdvaardig?’ “Ehhh….geen idee?” ‘Op school?’ Ehhh….ik zou het niet weten. Nou, ik wilde wel mijn opleiding afronden en daarna nóg een opleiding doen, maar ja of je dat nou strijdvaardig kan noemen? Ik denk daar nooit over na, als het moet dan doe ik dat gewoon.” ‘En in je werk, vraag ik?’ Ook niet echt. Ze lacht als ik vraag of haar collega’s blij met haar zijn. Ja, die zijn wel blij met haar, want zij wordt ingeschakeld als het hen niet lukt. Meestal lukt het haar namelijk wel. Ze blijft net zolang zoeken tot ze het probleem boven water heeft en kan oplossen.

‘Aha, zeg ik. Dus daar is je strijdvaardigheid!’ Ach, zo bijzonder vindt ze het allemaal niet. Ze denkt er niet zo over na en vindt het gewoon logisch. Als ik vervolgens haar rol binnen het bedrijf nog verder uitpluis en haar in mijn bewoordingen kan aanreiken dat haar aanpak helemaal niet zo normaal is, verschijnt er een klein lachje. “Tja, als je het zo bekijkt?!” 🙂

Een nieuw perspectief

Dit nieuwe perspectief moet even landen. Dan zegt ze: “Maar ja, wat stelt dat nou helemaal voor? Het zijn maar cijfers, ik maak geen mensen beter of zo?” En weer houd ik haar de spiegel voor. Ze wordt zeker gewaardeerd in haar werk, maar het lijkt nu pas tot haar door te dringen dat het ook wáár is. Langzaamaan maakt de oefening duidelijk in welke situatie ze verkeert en wat er moet gebeuren naar een doorbraak in haar impasse. Een paar dagen later krijg ik een berichtje. Ze is duidelijk geweest over wat zij wilde en deed opnieuw een poging aan de relatie te werken. Helaas kwam het te laat, hij besloot meer afstand te nemen om uit te zoeken wat die ander voor hem betekent.

Voor jou

Heb jij ook een bedrijfje, praktijkje of winkeltje? Als jij dit denkt of jezelf hoort zeggen, onderzoek dan eens of je daadwerkelijk gelooft dat je minder bent dan iemand met een bedrijf. Wees je ervan bewust dan ook klanten verliefd kunnen worden op een ander en hun opdrachten elders uitbesteden. Jij doet toch ook geen zaken met iemand die twijfelt en niet echt in zichzelf gelooft?

Waarom bagatelliseren we dan toch zo vaak? Niets menselijks is mij vreemd hoor, ik heb ook moeten leren voor mezelf op te komen. Maar als je er goed over nadenkt is het toch van de zotte dat wij onszelf vaak minder voelen dan een ander?

Het feit dat we het doen is minder vreemd dan het lijkt. Het zit in onze Westerse cultuur gebakken. Door religieuze verbanning van vrouwen gingen mannen de dienst uitmaken. Vrouwen werden ondergeschikt en kwamen in dienst van hun man. Velen van ons zijn volgens soortgelijke waarden opgevoed. Want slechts één generatie terug, die van onze moeders, kregen vrouwen nog mee dat zij maar één recht hebben, het aanrecht. En wij mogen ons de gelukkige generatie noemen die daar de naweeën van hebben en er verandering in mogen brengen.

Op eigen kracht

Voor veel mensen zijn complimentjes krijgen of gewaardeerd worden geen vanzelfsprekendheid. Zeker als vrouwelijke ondernemer kan dat heel lastig zijn en moet je op eigen kracht je weg vinden. Je bedrijf runnen moet je zelf doen, je moet je eigen keuzes maken, moeilijke beslissingen nemen en jezelf continue de moeite waard vinden. Dat valt niet altijd mee. En als ondernemer is er vaak niemand die zegt dat je het goed doet. Dan kan je gaan twijfelen. Een ideale voedingsbodem voor bagatelliseren.

Patricia Paay als lijdend voorbeeld

Ook al ben je zakelijk een taaie, op privé gebied spelen er vaak hele andere zaken en kan het verdomd lastig zijn om voor jezelf op te komen. Hoog tijd dus dat je het gaat leren. Dat je je vaardigheden in de strijd gaat gooien en gaat staan voor wie je bent en wat je wilt. In welke situatie dan ook. Want kijk naar Patricia Paay. Ook al doe je het zelf niet, dan laat een ander je wel voelen dat je het niet waard bent. Je kan er van alles van vinden, maar ze kwam op voor zichzelf en deed haar verhaal in het programma van Eva Jinek. Bagatelliseren, doe het dus NOOIT vrijwillig jezelf aan. Maar alsjeblieft ook een ander niet. Want je kan een ander alleen naar beneden halen, wanneer jij deze op een voetstuk heb geplaatst.

Krijg jij het woord ‘bedrijf’ maar niet over je lippen? Of zijn er andere situaties waarin je het lastig vindt om voor jezelf op te komen? Heel graag laat ik ook jou zien, horen, ervaren en lachen om hoe geweldig je bent!

Ken jij ondernemers die hun bedrijf willen laten groeien, maar wat onvoldoende lukt? Help mij meer mensen te bereiken en DEEL dit artikel met jouw netwerk, door op de Tweet en Facebook Share knoppen te klikken. Heeft mijn blog je geïnspireerd en wil je reageren? Leuk! Je hier je gegevens achter en ik neem contact met je op.

Keep your head, heels and standards high – FashionChick

Astrid

(Note: Ter inspiratie, vormgeving en behoud van essentie en leesbaarheid van mijn blogs, verwerk ik mijn ervaringen en/of die van klanten die daarvoor hun toestemming hebben gegeven.)