Is je energie op? Sta je er alleen voor en weet je niet meer hoe je het allemaal moet oplossen? Je wilt geen zeikerd zijn, dus hou je het voor jezelf en roei je met de riemen die je hebt. Doorgaan is een optie, maar hoe lang hou je dit nog vol? Hoe emotioneel sterk ben jij?
“Ik weet het gewoon niet. Ik kan maar moeilijk mijn bed uitkomen, kruip natuurlijk wel achter mijn laptop, want ja, ik moet vanzelfsprekend wel werken,” zegt zij. Geïrriteerd ratelt zij nog even door over alle suffe vragen die zij krijgt via whatsapp, hoe ongelofelijk saai het is om de hele dag alleen op kantoor te zitten, om vervolgens te zien dat haar to-do lijst alleen maar langer wordt.
Hoe weet je of je emotioneel uitgeput bent?
Het ontbreekt haar volledig aan motivatie en het breekt haar op. Vorige keer hadden wij het nog over uitbreiding, maar nu zegt zij: “maar dan heb ik nóg meer personeel, nóg meer werk en nóg meer shit. Intussen staan de tranen in haar ogen. “Maar,” zeg zij snel, “er is ook nog leuk nieuws, ik ben zwanger.” En juist dáár maakt zij zich zorgen over. Zij moet nu al een kinderdagverblijf regelen en vraagt zich af of zij überhaupt wel een normale kraamtijd kan hebben. “Hoe ga ik dit dan straks allemaal doen?” zegt zij geëmotioneerd.
“Wat wil je hiermee,” vraag ik haar? “Ik weet het niet, loslaten of zo,” gebaart zij wanhopig. Omdat ik het even niet kan plaatsen, stel ik voor dat wij onderzoeken wat er precies aan de hand is en wat een belangrijke stap hierin zou moeten zijn.
Nadat ik haar een tekenblok in handen heb gegeven en vraag of zij de situatie wil schetsen, tekent zij een kantoor met zichzelf achter haar bureau, een lange to-do lijst en een rinkelende telefoon. Daarnaast tekent zij een pand, inclusief mensen met vraagtekens boven hun hoofden.
Uitgebreid staat wij stil bij hoe zij zich in deze situatie voelt. Dat voelen is lastig, maar met een beetje hulp geeft zij er uitdrukking aan; ineengekrompen schouders en een hangend hoofd, energieloos en zwaar. Even later vraag ik haar een hele bewuste stap te zetten en op te merken wat er vanbinnen gebeurt.
Aan haar lichaam zie ik dat het beter voelt, wat zij beaamt. “Alsof ik eruit stap,” zegt zij. “Waar stap je uit?” vraag ik haar. “Uit de eenzaamheid,” merkt zij op. Op de verdiepende vragen die ik haar stel, blijkt er spanning te zitten, rond haar navel en de gedachte: Kan ik dit wel?, komt er meteen achteraan.
Op mijn vraag wat zij nodig heeft zegt ze: “Wat ik nodig heb is iemand die zelf het initiatief neemt, iemand om mee samen te werken, niet meer alleen.” Hier hoor ik een oplossing die een dieperliggende behoefte omvat; “Dit klinkt als de roep om hulp, bevestiging en steun,” zeg ik. Zij herkent dit niet. “Bij wie voel je steun?,” vraag ik haar.
“Het ligt eraan voor welk onderwerp,” zegt zij. “Nee, dat bedoel ik niet,” leg ik uit. “Bij wie ervaar jij steun?” Er valt een stilte.
Even later vertelt zij dat zowel haar ouders, als haar man, niet zo ‘van het voelen’ zijn. Er wordt eigenlijk nooit over gesproken. “Als ik wel eens iets zeg, dan hoor ik eigenlijk altijd dat ook zij te maken hebben met shit-dingen.”
Nu hoor ik dat er weinig tot geen ruimte is voor haar gevoelens en emoties en begin over de hormonen die door haar net zwangere lichaam gieren. “Dit doet een appèl op je gevoelens, je wordt tenslotte moeder,” zeg ik tegen haar.
Verschrikt slaat zij een hand voor haar mond en haar ogen vullen zich met tranen. Na een hap lucht zegt zij geëmotioneerd: “Dat heeft tot nu toe nog niemand tegen mij gezegd.” Een besef wat blijkbaar nu pas goed tot haar doordringt.
Zij staat daar zo alleen en ik vraag of ik haar een knuffel mag geven. Dat mag. Samen bespreken wij haar doel- en oplossingsgerichte aanpak. Een masculiene benadering wat haar ver heeft gebracht. Maar de rek is eruit, alleen deze aanpak werkt niet meer. Waar het haar aan ontbreekt is ruimte voor haar feminiene of vrouwelijke energie; het voelen.
“Maar ik wil geen zeikerd zijn,” zegt zij werend. En juist dat is waarom zij steeds over haar eigen gevoelens heen stapt. Uitvoerig bespreken wij de consequenties die het ontkennen, negeren of wegstoppen van gevoelens heeft. Alsook de belangrijke stap die zij hierin te zetten heeft.
Voor jou
De emotionele ontwikkeling van een mens begint al tijdens de zwangerschap en bij de geboorte. Het is bekend dat baby’s die te vroeg of ziek geboren zijn en in de couveuse terecht komen, de kans lopen de eerste hechtingsfase met de moeder te moeten missen. Het effect op de hersenen kan een imprint van angst en eenzaamheid geven, wat het kind als volwassene met zich mee blijft dragen. Tegenwoordig worden ouders er in zo’n geval veel meer bij betrokken en is kangoeroeën een oplossing.
Wat is emotionele armoede?
In de fase van emotionele ontwikkeling tijdens het opgroeien, leert een kind doordat de ouder afstemt op de behoeften en gevoelens van het kind. Via de ouder leert een kind welke emoties het ervaart. Als een kind dit mee heeft gekregen kan het als volwassene prima verwoorden welke gevoelens en emoties het ervaart. Vindt deze afstemming niet plaats, dan is het kind emotioneel op zichzelf aangewezen om te verklaren wat het ervaart. Hier gaat het dan vaak mis.
Een kind vertaalt het gebrek aan afstemming en verbinding met de ouder, meestal in een innerlijk gevoel van ‘verkeerd zijn’, ‘niet goed genoeg zijn’ of afwijzing. Wordt dit gebrek aan afstemming structureel, dan kan er op die manier een fundamenteel gevoel van afwijzing, onzekerheid, schaamte en zelfkritiek in de identiteit van het kind ontstaan. Daarmee ontbreekt het als volwassene vaak aan het herkennen en kunnen verwoorden van de gevoelens en emoties die vanbinnen spelen.
Wij leven in een maatschappij waar weinig tot geen ruimte is voor gevoelens. Als wij niet hebben geleerd om onze gevoelens te herkennen en ook niet de ruimte voelen om onze gevoelens te mogen of kunnen delen, voelt het niet gepast om het wel te doen. Daardoor hebben heel veel mensen een vaak onbewust patroon van gevoelens wegstoppen, ontkennen of negeren ontwikkelt. Met als gevolg het cultiveren van een masculien patroon, wat met verharding of verkilling gepaard kan gaan.
Hoe weet je of je emotioneel stabiel bent?
Emotionele armoede komt ook voor in volwassen relaties. Je partner kan zich bijvoorbeeld niet afstemmen op jouw gevoelens, ook al geef je die wel aan. Of hij of zij ontkent je gevoelens, waardoor je deze wegstopt of waardoor je verzandt in eindeloze wel/niet discussies.
Dit alles leidt op den duur tot vereenzaming binnen relaties, wat je emotioneel ‘verhongeren’ kan noemen.
Naast mijn persoonlijke ervaring en de ervaringen van vrouwen die in mijn praktijk komen, blijkt uit onderzoek dat mannen vaker moeite hebben met emoties en gevoelens. Zij vinden het vaak verwarrend, voelen zich verantwoordelijk voor iets wat ze niet kunnen oplossen, kunnen het dikwijls ook niet goed aanvoelen bij zichzelf en ondervinden daardoor meer affiniteit met dingen dan met mensen.
Nadeel -voor beide partners- van het niet kunnen delen of serieus nemen van gevoelens en emoties, is dat het de intimiteit tussen beide partners op den duur tenietdoet.
Hoe word je emotioneel sterker?
Zoals je hebt kunnen lezen zijn de consequenties, van het niet delen van je gevoelens, groot. Waar het om gaat is dat je deze impasse doorbreekt. Heb de moed om je gevoelens te delen en vraag de ander naar zijn of haar gevoelens. Wellicht helpt het als je de ander dit blog laat lezen en vraagt of hij of zij er iets in herkent? Het biedt een opening om samen het gesprek aan te gaan. Het vergt moed om dit te doen, maar als je het doet verander je dit niet alleen voor jezelf, maar help je ook de ander en eventuele kinderen om je heen. Een verandering die beetje bij beetje bijdraagt aan het collectief.
Meer leren over jouw gevoelens en emoties?
Vind je het lastig of weet je niet zo goed wat je ermee aan moet? Onze Life coaches zijn experts op het gebied van gevoelens en emoties. Zij zijn opgeleid om jou te helpen je gevoelens en emoties te herkennen, er betekenis en woorden aan te geven en eventueel te oefenen van een gesprek.
Hé?! Wie weet er nu beter wat goed voor jou is, dan jijzelf? Jouw persoonlijke ontwikkeling zorgt ervoor dat je jouw gevoelens en emoties herkent en gaat delen, wat de emotionele stabiliteit en veerkracht van jou en je naasten vergroot.
Pak de regie over jouw leven. Check welke Life coach bij jou in de buurt is, plan een kennismakingsgesprek in mijn agenda of laat je gegevens achter en één van ons neemt contact met je op.
Astrid
Geplaatst in Bewustwording, Gezondheid, Persoonlijk leiderschap, Relaties, Stress